شمر بن ذی الجوشن در جنگ صفین در کنار علی میجنگید و هوادار او بود ... اما ظهر عاشورا :
 خواست خیمه ها را مقابل چشمان حسین ^{(علیه السلام)} به آتش بکشد ، بهترین یاران حسین ^{(علیه السلام)} و بهترین مردم را به شهادت رساند و آخر کار این ملعون این بود:
جلس علی صدر الحسین ^{علیه آلاف تحیة والصلاة}
ولعنت خدا و ملائکه اش تا روز قیامت بر او باد

زُهَیر بن قَین بَجَلی در جنگ صفین مقابل علی ^{(علیه السلام)} جنگید ، و از هواداران عثمان بود ...
سال شصت هجری بود که از سفر حج برمی گشت (همان هنگام که امام حسین^{(علیه السلام)} از مکه به سمت کوفه حرکت کرده بود) ، دوست نداشت با حسین^{(علیه السلام)} برخورد کند و نمی خواست با آقا هم منزل شود ... اما به ناچار بر خلاف میلش با حسین^{(علیه السلام)} هم منزل شد و آقا شخصی را در پیش فرستادند ، زهیر بی توجهی کرد... اما همسرش به اوفریاد برآورد أجب أباعبدالله... زهیر با کراهت پذیرفت و ساعاتی در محضر آقا بود ، چه ها شنید ... وقتی از خیمه امام بیرون آمد یک کلام از او شنیده شد:
"عَزَمتُ علی صُحبةِ الحسین"

در شب عاشورا گفت: «اگر هزار بار کشته شوم و زنده گردم دست از یاری پسر پیامبر بر نخواهم داشت»
 ... وهنگام شهادتش امام به سر بالین او آمد ، بر او دعا خواند و قاتلانش را نفرین کرد

یا زهیر بن قین بجلی^{رحمة الله علیه} امام چه با تو گفتند که ندای عزمت علی صحبة الحسین سر دادی تا پای جان ...
و اینک در نزد تو یا زهیر میگوییم :
"عَزَمتُ علی صُحبَةِ المَهدی"

کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
تا که از جانب معشوق نباشد کششی