بندها را باید بست

سوی میدان باید شد

ذکر را زمزمه را سوی میدان باید برد

صمت را همهمه را سوی میدان باید برد

دل دلبر تنهاست

قلبها آرام تر

پیر از اشک جهان کرد ویران

قلب شیران جهان را ویران

دست های دشمن

قلب ظلمت زده اهریمن

همه قداره برای ایران

×××

جان چه ارزد؟

دین در خطر است

عشق در خطر است

همه واژه اقرب ز وتین در خطر است

اشک هایش

تیر را از چله پرتاب نمود

تیر بغض دشمن

بغض دیوار نم اهریمن

این نسیم از پس دیوار گریخت:

هر که آید، آید

دیو در معرکه است

آمدن، معرکه است

اسره در معرکه باد

عشق در معرکه باد

آمدن معرکه است

دین در معرکه است

همه واژه اقرب ز وتین معرکه است

معرکه گردش چشمان ولی است

معرکه غرش شمشیر علی است

-ای برادر هله از جنگ مباش

جنگ نوری ست روشن

هرزه از مرزه مشخص گردد

جنگ آتش بزند بر خرمن

کربلا چون جاریست

شود آیا این بار ؟

یک نفر بر نفرات افزایی؟

سالهاست 72 تن می جنگند

کمکم می آیی؟

-یاری از ما نرسد

یاری از یاران است

پیر تنها و غریب

چشم به خراسان است

نه

یاری از ما نرسد

من که دلبسته به این اکنونم

آه باید چه کنم؟

بروم؟ یا نروم؟

این ولی است که تنها مانده؟

چون علی است که تنها باید

-بند ها را باید بست

سوی میدان باید شد

-بند را می بندم

سوی میدان باید شد

کمیل

خیلی گشته بودیم ، نه پلاکی ، نه کارتی ، چیزی همراهش نبود.لباس فرم سپاه به تنش بود . چیزی شبیه به دکمه پیراهن نظرم را جلب کرد . خوب که دقت کردم ، دیدم یک نگین عقیق است که انگار جمله ای رویش حک شده .خاک وگل ها را پاک کردم ، دیگر نیازی نبود دنبال پلاکش بگردیم . روی عقیق نوشته بود:
                                    «به یاد شهدای گمنام»