حدیثی در اصول کافی از امام صادق (ع) روایت شده که باء بسم الله اشاره به بهاء(عظمت) الهی و سین آن اشاره به سناء(نور) الهی ومیم آن اشاره به مجد(بزرگواری) الهی دارد . و او اله هر چیز است ونسبت به جمیع خلق خود رحمان است ونسبت به مؤمنین رحیمیت خاصه دارد.
در کافی است که:
" لا تدع بسم الله الرّحمن الرّحیم و إن کان بعده شعر"
و این حدیث را از آن جهت نوشتم که به نیت خالص إن شاءالله هر مطلبی که در این وبلاگ می نویسم طبق این حدیث با بسم الله شروع کردم باشد که مقبول درگاهش گردد.

"بسم الله الرّحمن الرّحیم" این آیه 19 حرف دارد که تمام آنها بجز حرف باء ، جزء حروف نورانیه اند ¹و اما حرف باء نیز خود دارای الف می باشد(چون در رسم الخط باسم نوشته می شود که در این آیه منحصرا بسم نوشته می شودبرای مثال به آیه اول سوره ی علق نگاه کنید. واینکه گاهی حرف باء را میکشند (بــــــسم) بخاطر نشان دادن آن الف است) و الف هم از حروف نورانیه است پس باطن حرف باء به سبب غلبه ی حرف الف بر آن و تأثیرش در آن نورانی است ، چون الف از نظر علم حروف مذکر بوده و باء مؤنث است و تأثیر الف در باء همانند تأثیر مذکر در مؤنث می باشد . پس معلوم است که این آیه از لحاظ غلبه ی رحمت و روحانیت مثل و مانندی ندارد.

 

1- حروف نورانیه حروفی هستند که در ابتداء بعضی سوره ها به صورت مقطعه آمده اند. والبته جای این نکته هم هست تا این وبلاگ بار دیگر به نام علی (ع) زینت یابد که بعداز حذف حروف تکراری حروف مقطعه این عبارت استخراج می گردد که: صراط علی حق نمسکه "علی راه حقی است که به آن تمسک می جوییم بحار ج 88 ص11 " ان شاءالله یادم باشد توضیحی درباره آدرس دادن کتاب بحارالانوار بدهم.